Γιώργος Πονηρίδης
Ο Γεώργιος Πονηρίδης (1892–1982) γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα Κωνσταντινούπολης. Σπούδασε βιολί και θεωρητικά στο Ωδείο Βρυξελλών (1910-1912) και στη Schola Cantorum του Παρισιού (1919-1925). Εργάστηκε ως βιολιστής στο Βέλγιο, τη Γαλλία και τη Γερμανία καθώς και ως διευθυντής χορωδίας στη γαλλική πρωτεύουσα. Διετέλεσε τμηματάρχης μουσικής στο Υπουργείο Παιδείας (1943-1959) και μέλος του Ανωτάτου Διοικητικού Συμβουλίου Μουσικής.

Ο Γεώργιος Πονηρίδης είναι μια διακριτική φιγούρα στο χώρο της λόγιας Ελληνικής μουσικής, γνωστός από τα συμφωνικά του έργα, τα έργα για πιάνο και τα τραγούδια του. Από τα παιδικά του χρόνια αγάπησε τη βυζαντινή μουσική και βρήκε στην παράδοση μια πηγή συνθετικής έμπνευσης, την οποία προσάρμοσε σε νέα συνθετικά ιδιώματα και τεχνικές. Στο μουσικό του ύφος κυριαρχεί η ρέουσα μελωδική γραμμή, ενώ είναι εμφανής η επίδραση της βυζαντινής και δημοτικής παράδοσης εξίσου στα τονικά, μελωδικά και ρυθμικά στοιχεία των έργων του. Παράλληλα δεν τον άφησαν αδιάφορο τα σύγχρονα συνθετικά ρεύματα και οι ασυνήθιστοι οργανικοί συνδυασμοί.

Τμήμα του Αρχείου του συνθέτη, ανέγγιχτο μετά το θάνατό του, περιήλθε στην κατοχή της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» το 2001. Αποτελείται από χειρόγραφες παρτιτούρες και κείμενα, αποκόμματα τύπου, ποικίλα έντυπα και φωτογραφίες.