Την περίοδο 1870-1960 το ελληνικό τραγούδι γνώρισε ξεχωριστή άνθηση καθώς η άνοδος της αστικής τάξης στην Ελλάδα συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξή του. H παραγωγή τραγουδιών υπήρξε πολύ μεγάλη και ανάλογη ήταν η απήχησή τους στο ευρύ κοινό. Λόγιοι συνθέτες και ποιητές ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με το είδος, προσδίδοντας εξαιρετική ποιότητα και ξεχωριστό ύφος σε μια «ελαφρά» μουσική μορφή.

Η μοναδική στο είδος της συλλογή ελληνικών τραγουδιών της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη» αριθμεί περισσότερους από 5.000 τίτλους. Η συλλογή καλύπτει ευρύ φάσμα του ελληνικού τραγουδιού και ενσωματώνει τόσο τη λόγια όσο και τη λαϊκή μουσική έκφραση, δεδομένου ότι το είδος απευθυνόταν σε ευρύτερο κοινό. Έτσι, δίπλα στα τραγούδια του Ν. Κόκκινου, του Ν. Λαμπελέτ και του Ν. Μάντζαρου υπάρχουν τα τραγούδια του Ι. Καίσαρη, του Ι. Καραντζά, του Λ. Σπινέλλη. Αντίστοιχη ευρύτητα συναντά κανείς κατά τη φιλολογική έρευνα των τραγουδιών, καθώς αντιπαραβάλλει τη λόγια ποίηση των Δ. Σολωμού, Α. Βαλαωρίτη, Γ. Βιζυηνού κ.ά. με το είδος ποίησης-στιχουργικής που προοριζόταν για λαϊκότερα τραγούδια και αντλούσε την έμπνευσή της από τη ζωή της εποχής.

Από το σύνολο της συλλογής είναι διαθέσιμο μέσω διαδικτύου το τμήμα που δεν δεσμεύεται από το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Για όλα τα υπόλοιπα τραγούδια διαθέσιμη μέσω διαδικτύου είναι μόνο η πρώτη σελίδα. Η πρόσβαση στο πλήρες ψηφιοποιημένο τεκμήριο γίνεται μόνο εντός του χώρου της βιβλιοθήκης.